चैतन्याच् चैतन्य हे विचारांत असतो ....अणि अशीच एक यात्रा जी वेगळी आहे ....जी सकाळी सूर्य उगवण्याआधी सुरु होते ....योगा ....अनहद नाद चा योगा बरोबर काय संबंध आहे ....?.... आपल्या राष्ट्राची विरासत म्हणजे अध्यात्म ....अनहद नाद ची यात्रा ही माणसाला त्याच्या स्वताच्या अंतरंगासोबत जोड़ते ....आणि हा अनुभव 4 जानेवारी 2017 मलाड पूर्व ....या ठिकाणी आला ...सकाळी आम्ही कलाकार योगा
करणाऱ्या वर्गाला भेटलो ...tor टीम ची ओळख ...अगदी सहज आणि
साध्या शब्द प्रणाली मध्ये करून दिली ...त्यातच शब्दांमध्ये येत असणारी लचक व पहिल्यांदाच बोलताना मी माझे शब्द ऐकत आहे ही जाणीव ...माझ्यासाठी मला आत्मीक समाधान मिळवून देणारी आहे ...आंतरराष्ट्रीय कलाकार सायली पावसकर यांनी योग करणाऱ्या साथीना व्यवस्था बदलण्याचे आवाहन केले त्यामध्ये त्यांच्या बरोबर संवाद साधत अगदी सहज रित्या त्या साथींनी गोल सर्कल केला ...आपले बसण्याचे आसन घेऊन वर्तुळात बसले ....त्यानंतर
राष्ट्रीय tor कलाकार कोमल खामकर ....यांनी मंजुल भारद्वाज लिखित आणि दिग्दर्शित नाटक " अनहद नाद - unheard sounds of universe "मधील शेवटचा गाणं ऐकवलं ...डोळे बंद करून एकदम स्वतःला स्वताशी संघर्ष करून त्यांनी आपल्या मनावर ताबा मिळवला ....त्यांच्यासाठी डोळे बंद करणे हेच एक मोठं आव्हान होते...आणि अपनी अनसुनी आवाज सूनो ....बरोबर एका वेगळ्या विश्वात त्यांना तो सूर घेऊन गेल्याचा अनुभव त्यांनी सांगितला ....स्वताचा आवाज जो आतापर्यंत दाबून ठेवला आहे तो आवाज मला ऐकायचा आहे ....माझं एक वेगळं अस्तित्व आहे ...याची जाणीव झाली ...या प्रकारे त्यांचा प्रतिसाद आम्हाला समृद्ध करत होता ....मी आणि माझी सखी ...दोघेही या प्रक्रिये बरोबर " बाबा साळवी "
मैदानात एकरूप झालेलो ....या प्रक्रियेनंतर एक सुर छेडला ....तारा रा रा ...तारा रा रा रा ....ता रा रा रा ...ता रा रा रा ..ता रा रा रा रा....आणि त्याच सर्कल मध्ये निरागस अशा लहान बाळाच्या भूमिकेत सर्व सोबती ....गोल गोल फिरू लागले ....पायांची गम्मत अशी होती की लेफ्ट राईट ....लेफ्ट ...परेड गाण्याच्या सुरु होता ....एवढं निरागसतेने लहान जिज्ञासू मुलां / मुलीं बरोबरोबर ...प्रवास सुरू होता ...म्हणजे जास्तीत जास्त वयोगट 60
असणारे साथी आता 6 वर्षाचे वाटू लागले ...मंजुळ भारद्वाज ....आपल्या कुटीमधून हा सूर ...संपूर्ण ब्रम्हांडात सोडत आहेत ...आणि तो सुर तो आवाज मला त्यावेळी डोळे बंद केल्यावर मिळाला ....या अनह्द नाद च्या तेजोमय नादात संपूर्ण मैदानात चैतन्य निर्माण झालेले आणि त्या चैतन्याचा सूर घेऊन ...एक मैत्रिचं नातं घेऊन आम्ही पुन्हा परतीचा प्रवास केला....
रंगकर्मी
तुषार म्हस्के
करणाऱ्या वर्गाला भेटलो ...tor टीम ची ओळख ...अगदी सहज आणि
साध्या शब्द प्रणाली मध्ये करून दिली ...त्यातच शब्दांमध्ये येत असणारी लचक व पहिल्यांदाच बोलताना मी माझे शब्द ऐकत आहे ही जाणीव ...माझ्यासाठी मला आत्मीक समाधान मिळवून देणारी आहे ...आंतरराष्ट्रीय कलाकार सायली पावसकर यांनी योग करणाऱ्या साथीना व्यवस्था बदलण्याचे आवाहन केले त्यामध्ये त्यांच्या बरोबर संवाद साधत अगदी सहज रित्या त्या साथींनी गोल सर्कल केला ...आपले बसण्याचे आसन घेऊन वर्तुळात बसले ....त्यानंतर
राष्ट्रीय tor कलाकार कोमल खामकर ....यांनी मंजुल भारद्वाज लिखित आणि दिग्दर्शित नाटक " अनहद नाद - unheard sounds of universe "मधील शेवटचा गाणं ऐकवलं ...डोळे बंद करून एकदम स्वतःला स्वताशी संघर्ष करून त्यांनी आपल्या मनावर ताबा मिळवला ....त्यांच्यासाठी डोळे बंद करणे हेच एक मोठं आव्हान होते...आणि अपनी अनसुनी आवाज सूनो ....बरोबर एका वेगळ्या विश्वात त्यांना तो सूर घेऊन गेल्याचा अनुभव त्यांनी सांगितला ....स्वताचा आवाज जो आतापर्यंत दाबून ठेवला आहे तो आवाज मला ऐकायचा आहे ....माझं एक वेगळं अस्तित्व आहे ...याची जाणीव झाली ...या प्रकारे त्यांचा प्रतिसाद आम्हाला समृद्ध करत होता ....मी आणि माझी सखी ...दोघेही या प्रक्रिये बरोबर " बाबा साळवी "
मैदानात एकरूप झालेलो ....या प्रक्रियेनंतर एक सुर छेडला ....तारा रा रा ...तारा रा रा रा ....ता रा रा रा ...ता रा रा रा ..ता रा रा रा रा....आणि त्याच सर्कल मध्ये निरागस अशा लहान बाळाच्या भूमिकेत सर्व सोबती ....गोल गोल फिरू लागले ....पायांची गम्मत अशी होती की लेफ्ट राईट ....लेफ्ट ...परेड गाण्याच्या सुरु होता ....एवढं निरागसतेने लहान जिज्ञासू मुलां / मुलीं बरोबरोबर ...प्रवास सुरू होता ...म्हणजे जास्तीत जास्त वयोगट 60
असणारे साथी आता 6 वर्षाचे वाटू लागले ...मंजुळ भारद्वाज ....आपल्या कुटीमधून हा सूर ...संपूर्ण ब्रम्हांडात सोडत आहेत ...आणि तो सुर तो आवाज मला त्यावेळी डोळे बंद केल्यावर मिळाला ....या अनह्द नाद च्या तेजोमय नादात संपूर्ण मैदानात चैतन्य निर्माण झालेले आणि त्या चैतन्याचा सूर घेऊन ...एक मैत्रिचं नातं घेऊन आम्ही पुन्हा परतीचा प्रवास केला....
रंगकर्मी
तुषार म्हस्के
No comments:
Post a Comment